Embarking on the Meteor cruise CYRTACI was a journey that we, a group of early-career researchers and students, looked forward to very much. This blogpost will give an insight into our pre-cruise expectations and our actual experiences. Our expectations were a mixture of curiosity and uncertainty, as we were looking forward to doing some science while discovering the unknown life at sea.

Our scientific hopes were high, as we were going to dive into the Mediterranean’s past, digging into past climates and linking them to the archeological record. We anticipated coring marine sites and – with a bit of luck – uncovering annually laminated sediments, also known as varves (see Blogpost #2).

Life on board was difficult to imagine for us, as no one had sailed on such a big research vessel before. We braced ourselves for simple but hearty food and narrow, confined spaces. Expectations about our free time were divided – some anticipated a more relaxed journey, while others, closer to reality, prepared for non-stop action.

The thought of bad weather and seasickness concerned us, especially considering prior experiences on smaller vessels or problems with motion sickness. This explains why only some of us were curious about experiencing rough seas, while others were more wary.

Reality, however, surpassed our expectations. Regular interdisciplinary science talks covered Greece’s past from different angles and taught us new perspectives. The cored material surprised us, notably the stunning varves of the Epidavros Basin.

The food was good and plentiful, but concerns about limited space on board proved true, especially for the taller people among us. On the ship we were surprised about the existence of an elevator, and it was even possible to play table football and ping pong.

Although work hours were irregular and demanded a degree of flexibility, we managed to find some downtime during long transits. Luckily, we had lots of sunshine and calm seas, though we did get a taste of rough weather when crossing through a storm.

Of the many stations we researched, some favorites emerged. The Epidavros Basin, with its varves and long cores, was a collective highlight. The refueling stop in Crete was a welcome break from work and the impressive landscapes were a nice backdrop. Additionally, sites like the Gulf of Messiniakos and the Coast of Pyrgos were very interesting due to the neighboring ancient archaeological sites.

Finally, we collected some tips for someone who goes on a research cruise for the first time. Bring a sturdy rain jacket, be prepared for physical labor, stock up on seasickness pills, and bring some entertainment for downtime. Above all, don’t hesitate to ask questions – the other scientists aboard are very willing to share their knowledge.

Written by early-career researchers and students Laurin, Lukas, Francesca, Sarah and Isabel (Heidelberg University).

Die CYRTACI-Ausfahrt auf der METEOR aus der Perspektive von Studenten

Auf der Meteor-Ausfahrt CYRTACI dabei zu sein war eine Gelegenheit, auf die wir uns als eine Gruppe von Nachwuchsforschenden und Studierenden sehr gefreut haben. In diesem Blogbeitrag geben wir einen Einblick in unsere Erwartungen vor der Ausfahrt und unsere Zeit an Bord. Unsere Erwartungen waren eine Mischung aus Neugier und Unsicherheit, da wir uns darauf freuten, Wissenschaft zu betreiben und dabei das uns bisher unbekannte Leben auf See zu entdecken.

Unsere Erwartungen an die wissenschaftlichen Erkenntnisse waren hoch, da wir in die Vergangenheit des Mittelmeers eintauchen würden, um vergangene Klimabedingungen zu erforschen und sie mit dem archäologischen Datensätzen zu verknüpfen. Wir hofften, mit etwas Glück jährlich geschichtete Sedimente, auch als Varven bekannt, zu erbohren (siehe Blogpost #2).

Das Leben an Bord war für uns schwer vorstellbar, da niemand zuvor auf einem so großen Forschungsschiff ausgefahren war. Wir stellten uns auf einfaches, aber herzhaftes Essen und enge, beengte Räume ein. Die Erwartungen an unsere Freizeit waren geteilt – einige erwarteten eine entspanntere Reise, während andere, in diesem Fall näher an der Realität, sich auf Non-Stop-Aktivität vorbereiteten.

Wir waren etwas besorgt in Bezug auf schlechtes Wetter und Seekrankheit, besonders angesichts vorheriger Erfahrungen auf kleineren Schiffen oder Problemen mit Reisekrankheit. Das erklärt, warum nur wenige von uns neugierig waren, raue Seebedingungen zu erleben, während andere vorsichtiger waren.

Die Ausfahrt übertraf jedoch unsere Erwartungen. Regelmäßige interdisziplinäre Wissenschaftsvorträge beleuchteten Griechenlands Vergangenheit aus verschiedenen Blickwinkeln und lehrten uns neue Perspektiven. Das erbohrte Material überraschte uns, insbesondere die atemberaubenden Jahresvarven des Epidavros-Beckens.

Das Essen war gut und reichlich, aber die Bedenken hinsichtlich begrenzten Platzes an Bord bewahrheiteten sich, besonders für die größer Gewachsenen unter uns. An Bord gab es sogar einen Aufzug, und es war möglich, Kicker und Tischtennis zu spielen.

Obwohl die Arbeitszeiten unregelmäßig waren und eine gewisse Flexibilität erforderten, schafften wir es, in langen Überfahrten etwas Freizeit zu finden. Glücklicherweise hatten wir viel Sonnenschein und ruhige See, obwohl wir einen Vorgeschmack auf schlechtes Wetter bekamen, als wir durch einen Sturm fuhren.

Von den vielen Stationen, die wir erforschten, kristallisierten sich für uns einige Favoriten heraus. Das Epidavros-Becken mit seinen Varven und langen Kernen war ein Höhepunkt für uns alle. Der Tankstopp in Kreta war eine willkommene Pause von der Arbeit, und die beeindruckenden Landschaften boten eine schöne Kulisse. Darüber hinaus waren Orte wie der Golf von Messiniakos und die Küste von Pyrgos aufgrund der benachbarten antiken archäologischen Stätten sehr interessant.

Hier noch einige Tipps für alle, die zum ersten Mal an einer Forschungskreuzfahrt teilnehmen: Bringt eine robuste Regenjacke mit, seid auf körperliche Arbeit vorbereitet, besorgt euch Mittel gegen Seekrankheit und bringt etwas Unterhaltung für die Freizeit mit. Vor allem aber zögert nicht, Fragen zu stellen – die anderen Wissenschaftler an Bord sind gerne bereit, ihr Wissen zu teilen.

Geschrieben von den Nachwuchswissenschaftlern und Studenten Laurin, Lukas, Francesca, Sarah und Isabel (Universität Heidelberg).

Η ΟΔΥΣΣΕΙΑ ΤΩΝ ΦΟΙΤΗΤΩΝ ΣΤΗΝ ΑΠΟΣΤΟΛΗ CYRTACI

Το να επιβιβαστούμε στην αποστολή του ΜETEOR, CYRTACI, ήταν κάτι για το οποίο ανυπομονούσαμε, σαν ομάδα νέων ερευνητών και φοιτητών. Στο παρόν κείμενο θα συζητήσουμε τις προσδοκίες μας πριν το ταξίδι και τις πραγματικές μας εμπειρίες. Αρχικά βιώναμε μια μίξη περιέργειας και αβεβαιότητας. Ανυπομονούσαμε να ξεκινήσουμε την επιστημονική δουλειά και να ανακαλύψουμε την άγνωστη ζωή στις θάλασσες.

Οι επιστημονικές ελπίδες μας ήταν υψηλές καθώς ετοιμαζόμασταν να βουτήξουμε στο παρελθόν της Μεσογείου και στα αρχαία κλίματά της συνδέοντάς τα και με την αρχαιολογική πληροφορία. Περιμέναμε να πάρουμε πυρήνες από θαλάσσιες θέσεις και – με λίγη τύχη- να βρούμε διαστρωματωμένα ιζήματα από ετήσιες αποθέσεις, γνωστά και ως «βάρβες» (δες ποστ #2).

Δεν ήταν εύκολο να φανταστούμε τη ζωή εν πλω, μιας και κανένας μας δεν είχε ταξιδέψει με ένα τόσο μεγάλο ερευνητικό πλοίο στο παρελθόν. Προετοιμαστήκαμε για λιτό, σπαρτιατικό φαγητό και στενούς, περιορισμένους χώρους. Οι προσδοκίες μας για τον ελεύθερο χρόνο μας ήταν ανάμικτες. Κάποιοι περίμεναν ένα πιο χαλαρό ταξίδι ενώ άλλοι, πιο κοντά στην πραγματικότητα, προετοιμάζονταν για ασταμάτητη δράση.

Υπήρχαν φυσικά φόβοι για κακοκαιρία και ναυτίες, ειδικά σκεπτόμενοι προηγούμενες εμπειρίες σε μικρότερα σκάφη ή προβλήματα ναυτίας σε αυτοκίνητα. Αυτό εξηγεί γιατί μόνοι λίγοι από μας ήταν περίεργοι να γνωρίσουν φουρτούνες, ενώ άλλοι ανησυχούσαν.

Η πραγματικότητα βέβαια ξεπέρασε τις προσδοκίες μας. Τακτικές, διεπιστημονικές ομιλίες κάλυψαν το παρελθόν της Ελλάδας από διαφορετικές οπτικές γωνίες και μας προσέφεραν νέες προοπτικές. ΤΟ υλικό από τους πυρήνες μας εξέπληξε, ειδικά οι εντυπωσιακές βάρβες από τη λεκάνη της Επιδαύρου.

Το φαγητό ήταν ατέλειωτο, αλλά οι ανησυχίες μας για τον περιορισμένο χώρο αποδείχθηκαν σωστές, ειδικά για τους ψηλότερους από εμάς. Στο πλοίο μας εξέπληξε η ύπαρξη ασανσέρ, ενώ ήταν δυνατό ακόμα και το να παίξουμε πινγκ-πόνγκ και ποδοσφαιράκι.

Αν και οι ώρες εργασίας ήταν ασταθείς και απαιτούσαν ελαστικότητα, μπορέσαμε να βρούμε χρόνο χαλάρωσης κατά τη διάρκεια μεγάλων μεταφορών από περιοχή σε περιοχή. Ευτυχώς είχαμε πολλή λιακάδα και μπουνάτσα, αν και πήραμε μια γεύση από κακοκαιρία όταν ταξιδέψαμε μέσα από μια καταιγίδα.

Από όλους τους σταθμούς που κάναμε και τα σημεία που ερευνήσαμε κάποια αναδείχθηκαν σε αγαπημένα μας. Η λεκάνη της Επιδαύρου με τους μακρούς πυρήνες και τις βάρβες ήταν ένα συλλογικό χαϊλάιτ. Ο ανεφοδιασμός καυσίμων στην Κρήτη ήρθε ως ευχάριστο διάλειμμα από τη δουλειά και τα εντυπωσιακά τοπία δημιουργούσαν ένα πολύ ωραίο φόντο. Επίσης περιοχές όπως ο Μεσσηνιακός κόλπος και η ακτή της Ηλείας κοντά στον Πύργο παρουσίασαν ιδιαίτερο ενδιαφέρον λόγω των γειτονικών αρχαιολογικών χώρων.

Τέλος έχουμε κάποιες συμβουλές για όποιον πάει σε ερευνητικό ταξίδι για πρώτη φορά. Φέρτε ένα χοντρό αδιάβροχο, ετοιμαστείτε για πολλή σωματική εργασία, πάρτε μαζί χάπια για την ναυτία και φέρτε κάτι για να μπορείτε να περνάτε τον ελεύθερο χρόνο σας. Πάνω από όλα, μη διστάσετε να ρωτήσετε οτιδήποτε – όλοι οι επιστήμονες εν πλω είναι εξαιρετικά πρόθυμοι να μοιραστούν τις γνώσεις τους.